Naar Wales laatste dag

Vandaag de taatste dag. Vanaf onze Inn de snelste route gekozen  via de A3 en daarna de M onderlangs Londen.  Het kan daar gruwelijk druk zijn. Deze keer viel het mee , totdat......... een vrachtwagen besloot om de sterkte van de vangrail te gaan testen.  Wij kwamen daar net aan toen de Engelse Rijkswaterstaat besloot om het verkeer stil te zetten.  Nou ja, fotomomentje.

Trouwens, de vangrail heeft gewonnen. De vrachtwagen kon niet verder. 

Ongeveer na 15 min. konden verder via de linker rijstrook.

Bij de aankomst op het plein hebben verzocht om een boot eerder te kunnen nemen. Mazzel,  we konden twee boten eerder mee. Dus 10.00 uur konden we vanaf de incheckbalie zo de boot op. Terwijl we de motoren aan het vastzetten waren ging de laadklep al omhoog.

10 u Engelse tijd weg.

2 uur varen 

13 u Europeesche tijd aan wal.

De haven van Duinkerken  invarend zagen we een rubberboot met gelukzoekers de haven uitvaren. Ze zwaaiden vrolijk naar onze boot.

Als groepje motorrijders rijden we baksteensgewijs. In Engeland de eerste rechts en volgers links, rechts ,links  enzovoort.

Terug op het vasteland is dat net weer anders. Eerste links enz.  Behalve voor niet nader te noemen persoon ( was mijn vroegere chef)  die ging als tweede achter mij hangen en dat voor  50 km achtereen.

Oh Ja, wie jarig is trakteert. Vandaar de koffie met muffins. 

7 uur weg en 16 uur thuis.

Bedankt voor de aandacht.